Christelijke hulpverlening

Posted on 10 september 2015 By

Recent las ik in het blad Promise (juli 2015) een artikel over transactionele analyse geschreven door drs. Jef de Vriese. Vriese schrijft dat transactionele analyse (T.A.) een persoonlijkheidstheorie is, gebaseerd op een ontwikkelingspsychologische theorie met bijhorende communicatietheorie, visie op psychopathologie en systeem van psychotherapie, dat ontwikkeld is door Eric Berne (1910-1970). Al lezend kwam ik tot de conclusie dat T.A. veel weg heeft van schematherapie. En omdat ik hevig geïnteresseerd ben in alles wat met ontwikkelingsproblemen en ontwikkelingspsychologie te maken heeft, was mijn aandacht getrokken. Er was een stukje in het bijzonder dat mijn aandacht trok. Hierin schrijft Vriese over de kerngedachten van T.A.: ”Verandering komt echter niet tot stand via door God gegeven geestelijke draagkracht, maar door menselijk zelfsturend vermogen.”
Deze zin zette mij stil bij wat mijn eigen intenties zijn in de hulp die ik wil bieden. Ben ik ook niet geneigd om mijn cliënten teveel zelf aan het werk te zetten, i.p.v. mij te richten op wat God met mijn cliënt voor heeft. Reken ik voldoende met de macht en kracht die God alleen kan, en graag wil bieden. Daarin wil ik namelijk verschil maken met de seculiere hulpverlening.
Maar we hoeven natuurlijk niet het kind met het badwater weg te gooien. In mijn opleiding heb ik heel veel waardevolle methoden geleerd die in de praktijk ook echt wat uitrichten. Mensen laten nadenken over hun gedachten (cognitieve therapie) en laten kijken naar patronen die ze hebben aangeleerd vanwege problemen uit het verleden (schematherapie). Toch wil ik altijd graag benadrukken dat er in de behandelruimte niet alleen de cliënt en ik als therapeut aanwezig zijn, maar dat er nog een derde persoon aanwezig is, die betrokken is bij ons beider levens. Ik wil niet alleen seculiere hulpverlening met een christelijk sausje bieden, maar daadwerkelijk de aanwezigheid van God in de behandeling toevoegen. Gewoon omdat ik daar niet omheen wil en kan.
En dat zou volgens mij de kracht van de christelijke hulpverlening moeten zijn.

eerdere blogs